Do pnia podeszła Satyna z Dias, nadal pocieszała tą drugą. Obie widząc Naithiel, podeszły do niej. Diaspro "ogarnęła" się ale stała jak zaklęta. Więc przemówiła Satyna...

Tymczasem Aine, Aivalar, Alleria i reszta szli szeroką ulicą przez miasto Minar. Śnieg nie przestawał padać, ale specjalna kopuła, którą magowie wyczarowali nad miastem osłaniała ich od nieprzyjemnej pogody. Skręcili w węższą uliczkę, Aine zastukała kołatką do jakiś drzwi. Wrota otworzył czarnowłosy elf w niebieskich szatach, który na widok swojej starej przyjaciółki uśmiechnął się szeroko.
- Aine! Dawno cię nie widziałem! Co cię - spojrzał za nią - i twoich towarzyszy tu sprowadza?
- Szukamy elfa imieniem Sachem - widziałeś go może w tych okolicach?
- Sachem? A tak, widziałem...

Aine spojrzała mu prosto w oczy. Aishan wypuścił powietrze i powiedział.
- No dobra... Wiem dokładnie gdzie jest, ale kazał mi wam nie mówić... Widać nie jestem dobrym aktorem... - uśmiechnął się cierpko.
- No to gdzie w końcu jest? I ty w ogóle z nim rozmawiałeś?
- No...

-A może właśnie dlatego, że jesteś jego przyjacielem powinieneś powiedzieć - Wtrąciła All.
-Nie, nie moge... Ale...
-Ale co?

Mikea i Nike poważnie się martwiły. Nie dostały wiadomości od żadnej z ekspedycji która poszła szukać Sachema. Dias stwierdziła, że nie wytrzyma napięcia i razem z Shenem Joe i Anya ruszyli do Minar żeby odszukać pozostałych.
-Miejmy nadzieję, że i oni się nie zgubili - wtrącił Shen
-Aine dobrze zna tamtą okolicę, ma tam przyjaciela, powinniśmy szybko ich tam znaleść - powiedziała Anya uspokajając resztę.

-Sachem zaginął , Sachem zaginął - powtarzała w myślach. - Rozumiem , że jest tu tak pusto , bo wszyscy poszli go szukać , tak?
Diaspro tylko pokiwała głową , Satyna tymczasem usiadła na kamieniu , który znajdował się nieopodal kominka. Obie elfki nie wyglądały najlepiej , do tego milczały jak zaklęte.
-Może napijecie się bluszczowej herbatki? - zagaiła Nai.  - Napijecie się?
-Jeszcze raz coś wspomnisz o herbacie , to zrobię Ci krzywdę. - odparła Dias lodowatym tonem.

Konie cwałem ruszyły do Groty by wkrótce znaleźć się u jej wrót. Ze środka wydobywały się jęki ghula i gwizdy wiatrów.
- Wchodzimy; trzymajmy się razem, bo jak mówiłam nie jest to bezpieczne miejsce - powiedziała do towarzyszy Aine.
- Zgoda - potwierdziły elfy. Zaraz po przekroczeniu wrót zrobiło się potwornie zimno i ciemno. Wszyscy prócz śnieżnej elfki utulili się szczelniej płaszczami.
Na razie nie widać żadnych niebezpieczeństw - pomyślała Ain.
Nagle wszyscy stanęli jak wryci. W lodowym stalaktycie tkwił zamrożony Sachem.

Lód powoli zaczął pękać. Po jakimś czasie Sachem wypadł z niego na ziemię. Aiv przykucnęła przy nim i podała mu jakieś sobie tylko znane zioła. Zachłysnął się i otworzył oczy.
- Kimkolwiek jesteście, wiedzcie, że nic nie widzę!
- To my Sachemie - powiedziała blondynowi All.
- Uważajcie, bo tu grasuje jakaś pokraka.